And now, the end is near... We begeven ons rond 8.15u een laatste keer naar het ontbijt in Namibië. . De zon is dan al behoorlijk van de partij, alsof we nog een keer extra verwend moeten worden. Het dreigen wellicht de laatste noemenswaardige zonnestralen te worden die we in maanden zullen happen. Het ontbijt verloopt nog trager dan de voorbije weken. Deels omdat we ongewild aangepast geraken aan het Afrikaanse ritme, anderzijds ook omdat we zeker vandaag niet gebeten zijn door de tijd. Het is precies 10u wanneer we Waterberg Lodge verlaten. Als de samenvatting moet zijn dat Namibië staat voor ongerept natuurschoon en vriendelijke, goedlachse en hulpvaardige mensen, dan was Waterberg de gepaste slotceremonie. We begeven ons in een propere (Guy heeft hem gisteren nog een douche gegeven) Ford Ranger meteen in de richting van Windhoek, waar we straks het vliegtuig zullen nemen. Onderweg stoppen we nog op een plaatselijk marktje, maar dan rijden we verder naar een lodge nabij de luchthaven. We eten en drinken er wat en rusten aan het zwembad even uit in het vooruitzicht van een lange tocht terug. Het is rond 19u wanneer we onze Ford Ranger inleveren op de luchthaven. Dat gebeurt zonder al te veel problemen, ook al had het baasje de afgelopen drie weken nog enkele kleine mankementen opgelopen. Maar de Namibiërs hebben andere katjes te geselen. Op de schermen in de luchthaven wordt de Engelse topper tussen Manchester United en Chelsea uitgezonden en dat geniet bij het aanwezige personeel de hoogste prioriteit. Zeker United is bijzonder 'hot' in Namibië en wanneer Van Persie in de 94ste minuut de gelijkmaker lukt krijgen we nog wat Afrikaanse vreugdedansjes geserveerd. Rond 20u komt er opnieuw wat leven op gang. Goed anderhalf uur later staan we aan de start van een vlucht van tien uur en 30 minuten. Alle vier proberen we ons te prepareren om enkele uren de slaap te kunnen vatten. Guy en Kurt grijpen naar de rode wijn, die gretig wordt bijgevuld. Het blijkt een beproefde methode, want het is de gezagvoerder die ons om 5u vanochtend via de luidsprekers wekt. Zoals voorzien staan we om 6.55u aan de grond in Frankfurt. Van daaruit volgt nog een rit richting Lier van meer dan drie uur. Het is middag wanneer we opnieuw ons eigen huisje binnen stappen. Met heel wat onvergetelijke avonturen en belevenissen in de achterzak. Bedankt Namibië voor zoveel variatie en gemeende gastvrijheid. En bedankt jullie allemaal om onze verhalen dagelijks zo massaal te volgen. Wij vonden het alvast erg fijn!

Lesley, Martine, Guy en Kurt