Het is niet eens halfzes in de morgen wanneer Lesley in volle safari look de chalet buiten sluipt. Het tafereel heeft best wat weg van onze kindertijd en de dag dat de Sint komt. Even kijken of er iets in je schoen werd gelegd. Alleszins, de vroege uittocht van Lesley blijft niet zonder beloning, want de grote bazen hebben zich naar de waterput begeven. Twee leeuwen eisen de hoofdrol op en zetten nagenoeg het ganse kamp al heel vroeg in beweging. Ze blijven lange tijd haast roerloos liggen in de nabijheid van de put en dat zorgt voor een ongemakkelijk sfeertje bij de andere dieren in de buurt.

We zetten onze reality tv na een poosje toch maar af, want we hebben zelf een parcours uitgestippeld langs een aantal waterplaatsen in het park. Het zou de voormiddag van de olifanten worden. Ze lijken wel uit de grond te komen: grote, dikke, kleine, noem maar op. Geladen met flink wat foto's zijn we rond halftwee terug in ons huisje, maar heel veel tijd is er niet. Om 15 uur hebben we nog een safari op het programma staan onder begeleiding van een gids. Drie uur lang zal hij ons doorheen een deel van het park leiden, waar we de meeste kans hebben om 'katten' te vinden. Dat is onze grote wens en ook die van een Duitse vrouw die ons vergezelt. Bij het zien van de koelbox schiet me nog een leuke anekdote te binnen van enkele dagen geleden. Op weg naar de Himba's vertelde de chauffeur ons dat de alcoholcontrole in Namibië er iets anders aan toe gaat dan bij ons. Hier mag je ladderzat in de auto zitten, zolang je op dat moment geen alcohol bij je hebt is alles prima en mag je verder rijden. Maar heb je pakweg je eerste biertje van de dag in de hand tijdens het rijden en moet je stoppen, dan krijg je meteen een bekeuring, dronken of niet. Tijd om te mijmeren is er overigens meer dan voldoende in de jeep, want na goed anderhalf uur hebben we alleen nog maar een kouw kieken te zien gekregen. We maken er stilaan grapjes over. Wij hebben ons ingeschreven voor een speciale game drive:: eentje waar je er drie uur lang moet in slagen om geen enkel dier in het park te zien. Johnny de gids is zelf zowat ten einde raad en doet ons twintig minuten van het einde dan maar wat foto's nemen van een putten gravende jakhals. En dan zegt hij plots 'here is the lion you want'. Een seconde denken we dat hij de spot drijft met ons, maar dan zien ook wij dat er op enkele meters afstand uit het niets een leeuw komt aangewandeld. We nemen gretig foto's en kunnen hem nog een flink eind volgen met de jeep. Missie geslaagd! Op enkele minuten tijd. We moeten ons naar het kamp haasten, maar toch is er nog een halte. Een etende neushoorn lacht ons op amper anderhalve meter van de weg toe. Nice, nice. Een klein halfuur heeft al het voorgaande doen vergeten.

Aangekomen aan onze chalet wacht ons nog een extra verrassing: de leeuwen van vanmorgen zijn zowaar teruggekeerd en lessen de dorst. We spoelen de dag op ons terras door met een flesje rosé en een hapje met nog wat wildlife binnen handbereik. Wanneer we terugkeren van het avondeten zien we nog een handvol neushoorns een uitgebreid badje nemen. Het is het einde van Etosha, want morgen zetten we koers naar onze laatste bestemming in Namibië: Waterberg Wilderness. Daar verblijven we tot zondag,.