Vrijdag visdag en waar kan je dan beter af zijn dan aan de kust. Een laatste dag Swakopmund hebben we voor ons liggen, vooraleer we opnieuw aan the real stuff beginnen. De rotstekeningen, de plaatselijke stammen en yeah de echte wildernis in. We hebben nog best wat lekkers op de plank. Namibië verdient heel veel lof, verveling is hier een bijzonder schaars goed. En toch rees gisteren voor het eerst de vraag: wat gaan we morgen doen? De uitkomst ligt in de handen van Johnny, in wiens jeep we intussen zijn gekropen en die ons vanmorgen the little five in de woestijn zal laten bewonderen. Little five, het zijn slang (sidewinder snake), spin (the dancing white lady), kameleon (Namaqua kameleon), palmato gekko en de hagedis (sand diving lizard). De tocht verloopt aanvankelijk wat moeizaam met Johnny die doorlopend in de duinen zit te graven met zijn handen. Het is een beetje een gek zicht, een flink uit de kluiten gewassen local die zich lijkt te willen verstoppen of zelfs ingraven zodat we hem kunnen zoeken. Want veel meer hebben we de eerste twintig minuten niet om handen en wat de bedoeling van de Little Five Desert Tour mag zijn, is ons een compleet raadsel. Maar dan zorgt Johnny voor de nodige verbazing door plots een palmato gekko uit het zand te toveren. Voor ons lijken de duinen een grote zandberg, maar onze Namibische vriend lijkt er wel een heel wegennet van de dieren in te herkennen. We beginnen onze gids erg au serieux te nemen en dat zal niet meer veranderen. Het lachen is wat later zelfs zowaar een monopolie voor Johnny, wanneer we ons in het zand gek staren op een kameleon die nagenoeg aan onze voeten ligt. Net als de gekko krijgen we het beestje allemaal in handen. Vreemd toch, diertjes waar je bij ons de neus voor zou ophalen, aai je hier volijk over de bol in je hand. Iets meer terughoudend zijn we wanneer Johnny van tussen een zeldzame struik een sidewinder slang tevoorschijn ritst. Het dier sist, kronkelt en is duidelijk niet opgezet met de plotse ontzetting uit zijn huis. Aanraken is deze keer geen optie, want de slang is giftig en bijtziek. Intussen hebben we allemaal ok al de sand diving lizard aan onze pink geknipt. Een schattig diertje dat zich vastbijt aan het vel van je vinger en met moeite lost. En dus blijft het enkel nog zoeken naar de spin in de grote zandberg en vinden doen we ze uiteindelijk niet. In de plaats trakteert Johnny ons nog wel op een spannende joyride door de duinen. De tijd vliegt, het middaguur is alweer gepasseerd wanneer we voor de deur van Cornerstone Guesthouse worden afgezet. De namiddag speelt zich af aan het strand, waar we eerst flamingo's spotten en dan een plaatselijke markt bezoeken. Het is kolder ten top hoe al die goed geluimde kerels hun waar aan de man (en deze keer ook de vrouw) proberen te brengen. 'Where are you from? Belgium? Doe de groeten aan Lukaku', roept een grappige Afrikaan die recht uit een reggae bandje lijkt gestapt ons nog na. Dat we aan zijn 'kraam' niks hebben gekocht, kan hem de pret niet ontnemen. Wanneer Guy en Kurt de vrouwen even uit het oog zijn verloren, heerst er plots wel koopalarm. Als Martine haar bril op zet, weet Guy helemaal hoe laat het is. Het spel van bod en tegenbod kan beginnen. De local speelt het spel sportief mee met zijn dames en van puur contentement trapt hij een handvol houten giraffen om. 'Your shop is falling down' klinkt het bezorgd bij onze vrouwen, die wat later met elk een souvenir het marktje verlaten. Enkel al om de leut zou je kopen. Tijd voor vocht. We houden halt aan een terrasje, maar wanneer blijkt dat Kurt zowat een halfuur lang met zijn witte short in vogelpoep heeft liggen roeren, wordt het tijd om huiswaarts te keren. Een verkwikkende douche zal gevolgd worden door een sundowner op het terras van ons huisje. We zijn al helemaal perfect aangepast aan de Vonkelwijn. Nadien volgt nog een laatste keer dineren vlak bij de kust. En dan bedtijd. Morgen moet onze Ford Ranger opnieuw aan het werk en trekken we naar Twyfelfontein, waar we oude rotstekeningen gaan bekijken. En komen we opnieuw wat dichter bij de wilde dieren. Van internet blijven we in principe een dag verstoken.