Onze Ford Ranger begint na vier dagen al aardig de kuren van zijn baasjes over te nemen, want ook hij is stilaan niet langer vies van een stoffig snoetje en weet aardig wat drank te verzetten. Tanken is dus onze eerste opdracht en bovendien een ware zoektocht, want een tankstation inclusief Carestel blijkt in Namibië nog een gat in de markt te zijn. Het vredige plaatsje Sossheim op onze route richting Aus is straks de fiere bezitter van een tankstation. Of wat daar bij aankomst voor door moet gaan. Een twee meter hoog geplaatste dieseltank, een veredelde tuinslang en een tankpistool zijn de iets minder moderne versie van wat we gewend zijn in Belgie. Met VISA betalen komt bij dit zicht niet eens in je op. Het is trouwens de kok van het aanpalende hotel die ons helpt. En alweer willen de Namibiërs hun eerlijkheid bewijzen. Om aan te tonen dat de tank vol is, steekt hij zijn vinger in de naftbak. 'Full' zegt hij met brede glimlach, 'fool' denken wij. Een blik naar elkaar bevestigt alvast dat we vanavond elders eten. Rond het middaguur komen we aan in Aus, alweer het summum van natuurschoon. Onderweg komen we flink wat beestjes tegen, maar we willen snel naar Klein Aus Vista Eagles Nest, de lodge met het meest spectaculaire zicht van allemaal, gelegen aan de voet van de Namib woestijn. Van op je terras heb je een adembenemend zicht over de woestijn. Alleen op de wereld, zo lijkt het wel. We besluiten een Mountain Desert Hiking te maken, een tocht door de snikhete woestijn en met een beklimming tot 1450m op de rotsen. Vooral de afdaling blijkt een beproeving en zeker wanneer Kurt op respectabele hoogte plots begroet wordt door een slang. Zoals het vrouwen op de weg betaamt hebben Martine en Lesley op dat moment al voor een alternatieve route gekozen. Een goed bewaard geheim is dat ik een panische angst heb voor krokodillen, slangen en oude vrouwen met eksterogen. Niet noodzakelijk in die volgorde en dus gaat de handrem op vanaf het moment dat ik de sissende schuiver zie. Stokstijf blijven staan was het devies bij de cheeta, nu gebeurt het automatisch. Met een flinke omweg bereiken we uiteindelijk de voet van de rots. De girlpower heeft het gehaald, want zij staan reeds bij onze lodge. De beloning volgt met een goeie Tafel Lager en de eerste slok is amper binnen of we krijgen een gratis show opgevoerd door een vijftal aapjes die plots op 50 meter van ons terras kamperen. Puur amusement is het. We komen steeds meer in de wereld van de dieren. Vanavond volgt in onze lodge nog een barbecue van lam, steak en orix. Pure ontspanning en genot en ver weg van de bewoonde wereld. Een rit van 14km hebben we overigens achter de rug om aan internet te geraken. We pikken ons ontbijt voor morgen ook al mee. Maar eerst nog genieten van een zalige avond...