Dinsdag 7 oktober. Eindelijk. De lang verwachte trip naar Namibië kan beginnen. Afspraak om 12.30u Guldentops tijd. In wezen 13u dus. De aanpassing aan The African way of life is meteen ingezet. Drie weken lang geen ziekenhuizen of banken. Back to basics. Life is beautiful. Eerste halte: de luchthaven van Frankfurt. Alles loopt gesmeerd. En ja, het is onze eerste reis niet. Uiteraard moet het flesje cola eerst leeg, tuurlijk kom je niet aan met scherpe voorwerpen aan de veiligheidscontrole! Of toch, Guy en Martine laten meteen zien dat we van de Galliërs afstammen. Met twee zakmessen in de hand gaan ze de agenten te lijf! Geen gezever. Een door en door vriendelijke zwarte medemens probeert hen nog op andere gedachten te brengen en hen terug richting check-in te praten. Tevergeefs. De messen reizen mee af naar Namibië. Op onze manier... Daarmee is de eerste hindernis genomen. En de volgende zou een makkie worden. De tien uur durende vlucht is een meevaller. We worden in de watten gelegd door het mooi ogend personeel van Air Namibia. Het oog wil ook wat. Stukjes slapen en een hele rustige vlucht. Om 6u woensdagochtend zetten we voet aan grond in Windhoek. Wat later zijn we de fiere bezitter van een Ford Ranger. Om te bewijzen dat de tank helemaal vol is laten ze onze naftbak aan de pomp gewoon overlopen. Eerlijk volkje, die Namibiërs. Maar wat blijkt weinig later. Afrikanen zijn verdorie averechtse mensen. Het stuur rechts, rijden doen we naar goed vermogen links. Richtingaanwijzers worden gedurig ruitenwissers, maar voor het overige wordt een nagenoeg foutloos parcours afgelegd. Centrum Windhoek. We nemen er wat later een stevig ontbijt in het zonnetje. Eggs and bacon and a cup of coffee. We zijn er klaar voor. Nog even langs de lokale supermarkt om water in te slaan. De tochten beloven soms lang te worden. En ja, we gaan niet heilig doen. Het mandje bevat ook rode en witte wijn, champagne zowaar en Windhoek lager. Niet voor in de auto uiteraard, wel goed voor de avond. Vooruitziend zijn is ook op reis geen slechte eigenschap! Na 317 km komen we aan op onze eerste bestemming. Jaja, veelal via asfaltwegen maar ook de eerste gravelwegen. Als volleerde tennissers mag ook dat geen probleem zijn. De bestemming is onze eerste lodge: Bagatelle Kalahari Game Ranch. Bereiken doen we onze eerste thuis om circa 14.30u. Op zijn tijd. In de auto zijn de eerste slachtoffers ook gevallen. Nood aan wat slaap, maar vooral een verfrissende douche. Die komt er aan. Bagatelle blijkt idyllisch. Helemaal in Afrika zitten we. Out of Africa, het bestaat echt. Nu snel de reiszakken open. Open zeg ik. Open nu!!! Het cijferslot dat al zo vaak welwillend was, weigert dienst. Niet ten onrechte. In de kamer van Kurt en Lesley staat een verkeerde koffer. Verbetering: de koffer is dezelfde, de rechtmatige eigenaar werd met een andere naam geboren. Een Belgische naam. Toch al iets. Een race van lodge naar receptie en een resem telefoons is het gevolg. Niks koffer, nergens koffer. Ook niet meer op de luchthaven. En dan landt plots de geluksfee op onze schoot... Een Belgisch koppel op weg naar de receptie, want...ze hebben de verkeerde koffer bij!!!! Het ongelofelijke blijkt toch waar. Onze 'verkeerde' koffers liggen in een land dat 50x zo groot is als België op twintig meter broederlijk naast elkaar. Eind goed, al goed... Het bleek maar een bagatel! Vanavond gaan we nog cheeta's voederen en genieten van een sundowner. En dan een heerlijk diner buiten aan het vuur en op tijd ons nest in. Morgen trekken we naar de Fish River Canyon en gaan we voor 480 km en ongetwijfeld...nieuwe verhalen. foto's volgen later vanavond ....